Przepisy i zasady
Gra odbywa się w hali na boisku o wymiarach 9 na 18 m. Krótsze boki tego prostokąta to jednocześnie bramki o wysokości 1,3 m. W każdej drużynie jest trzech zawodników rzucających i broniących oraz trzech rezerwowych. W piłce (ryc. 1) o wadze 1,25 kg i obwodzie 76 cm znajdują się metalowe blaszki, które wydają dźwięk.
Podczas gry wymagana jest absolutna cisza. By wyrównać szanse, wszyscy zawodnicy mają specjalne okulary (ryc. 2 i 3) oraz dodatkowo oczy zaklejone plastrami okulistycznymi (ryc. 4). Prawidłowy sposób zaklejenia oczu oraz założenia gogli przedstawiają powyższe zdjęcia.
Zawodnicy drużyny, w kierunku której toczy się piłka, muszą wiedzieć – słyszeć, jakim torem się porusza. Atak na bramkę przeciwnika – najczęściej rzut, czasem toczenie piłki, może odbywać się w strefie do 6 m od własnej bramki, podobna strefa dotyczy działań obronnych. Mecz składa się z dwóch części. Każda trwa 12 minut z przerwą 3-minutową. Rywalizacja jest niezwykle dynamiczna i widowiskowa. Wymaga doskonałej orientacji przestrzennej i bardzo dobrej kondycji. Nad jej poprawnym przebiegiem czuwają sędzia główny, sędzia pomocniczy, czterech sędziów bramkowych oraz sędziowie mierzący czas, protokolant i osoba obsługująca zegar. Za każde nieprawidłowe zagranie dyktowany jest rzut karny.
Wyróżniamy dwa rodzaje przewinień skutkujących przyznaniem rzutu karnego: osobiste i drużynowe. W obu przypadkach, podczas obrony rzutu karnego, na boisku pozostaje tylko jeden gracz z drużyny, która popełniła błąd. W przypadku rzutu karnego z przewinienia osobistego, graczem tym jest ten zawodnik, który popełnił wykroczenie.
Drużyna wykonująca rzut na przeprowadzenie akcji ma 10 sekund – liczone od pierwszego kontaktu z piłką podczas obrony do momentu, w którym piłka przekroczy połowę boiska. Jeśli drużyna nie odda rzutu w tym czasie, zasądzany jest rzut karny, a obrońcą jest zawodnik wskazany przez trenera drużyny przeciwnej. Żadna z osób przebywających w rejonie ławki zawodników nie ma prawa udzielać instruktażu w jakiejkolwiek formie i w innym czasie niż przerwy w trakcie gry lub po zakończeniu każdej połowy meczu. Jeśli arbiter stwierdzi, że ktoś złamał ten zakaz, przeciwko tej drużynie dyktowany jest rzut karny.
Wyróżniamy dwa rodzaje przewinień skutkujących przyznaniem rzutu karnego: osobiste i drużynowe. W obu przypadkach, podczas obrony rzutu karnego, na boisku pozostaje tylko jeden gracz z drużyny, która popełniła błąd. W przypadku rzutu karnego z przewinienia osobistego, graczem tym jest ten zawodnik, który popełnił wykroczenie.
Drużyna wykonująca rzut na przeprowadzenie akcji ma 10 sekund – liczone od pierwszego kontaktu z piłką podczas obrony do momentu, w którym piłka przekroczy połowę boiska. Jeśli drużyna nie odda rzutu w tym czasie, zasądzany jest rzut karny, a obrońcą jest zawodnik wskazany przez trenera drużyny przeciwnej. Żadna z osób przebywających w rejonie ławki zawodników nie ma prawa udzielać instruktażu w jakiejkolwiek formie i w innym czasie niż przerwy w trakcie gry lub po zakończeniu każdej połowy meczu. Jeśli arbiter stwierdzi, że ktoś złamał ten zakaz, przeciwko tej drużynie dyktowany jest rzut karny.
