OPIS PRZYKŁADOWYCH NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI NARZĄDU RUCHU W KLASACH STARTOWYCH
Parabiathloniści oraz paranarciarze biegowi startują podzieleni na trzy grupy niepełnosprawności:
- zawodnicy z niepełnosprawnością narządu ruchu, startujący w pozycji stojącej (LW2-LW9),
- zawodnicy z niepełnosprawnością narządu ruchu, startujący w pozycji siedzącej na specjalnym sprzęcie typu sledge, dostosowanym indywidualnie do zawodnika (LW10-LW12),
- zawodnicy z niepełnosprawnością wzroku (NS1-NS3).
KLASY SPORTOWE LW2-9: ZAWODNICY STARTUJĄCY W POZYCJI STOJĄCEJ
- LW2: narciarze z dysfunkcją jednej nogi, np. po amputacji powyżej kolana. Będą używać protezy i biegać z dwiema nartami.
- LW3: ta klasa sportowa obejmuje narciarzy z dysfunkcją obu nóg, jak np. osłabienie mięśni w obu nogach.
- LW4: narciarze w tej kategorii sportowej to osoby z dysfunkcją w dolnej części jednej nogi, ale z mniejszym wpływem na narty w porównaniu do LW2. Typowymi przykładami są amputacje powyżej kostki lub utrata kontroli mięśni w jednej nodze.
- LW5/7: ta klasa sportowa jest przeznaczona dla sportowców z dysfunkcją w obu ramionach, co uniemożliwia im korzystanie z kijków narciarskich – np. narciarze nie mają rąk ani nie mogą mocno chwycić kijków.
- LW6: zawodnicy startujący w tej klasie sportowej mają znaczącą dysfunkcję w jednym ramieniu. Ramię to jest przytwierdzone do ciała i nie może być używane podczas wyścigów. Z drugiej strony używają kijka narciarskiego.
- LW8: narciarze w tej klasie mają umiarkowaną dysfunkcję jednej ręki. Sportowcy nie mogą np. wygiąć łokcia lub palców po jednej stronie lub mają amputację poniżej łokcia. Będą korzystać tylko z jednego kija.
- LW9: ta klasa sportowa jest przeznaczona dla narciarzy mających problemy z rękami i nogami. Niektórzy narciarze mają łagodne problemy z koordynacją we wszystkich kończynach, inni mają amputacje dotyczące jednej ręki i jednej nogi. W zależności od swoich umiejętności, będą jeździć na nartach z jednym lub dwoma kijkami.
KLASY SPORTOWE LW10-12: ZAWODNICY STARTUJĄCY W POZYCJI SIEDZĄCEJ
- LW10: narciarze mają dysfunkcję, która ogranicza ich funkcję nóg i tułowia. Nie byliby w stanie siedzieć bez podtrzymywania się ramionami, np. z powodu paraplegii.
- LW10,5: narciarze w tej klasie mają również ograniczoną kontrolę nad tułowiem, ale mogą zachować równowagę w pozycji siedzącej, gdy nie poruszają się na boki.
- LW11: narciarze mają dysfunkcję nóg i dobrą kontrolę tułowia, co pozwala im zachować równowagę nawet podczas ruchu w bok.
- LW11,5: wprowadzona kilka lat temu klasa sportowa dla narciarzy zbyt sprawnych dla klasy LW11 i mniej sprawnych niż w klasie LW12.
- LW12: narciarze w tej klasie mają dysfunkcje podobne do tych opisanych dla klas sportowych
LW2-4: mają dysfunkcje nóg, ale normalną kontrolę tułowia. Są uprawnieni do rywalizacji w pozycji stojącej lub siedzącej i mogą wybrać preferowany sposób jazdy na nartach podczas pierwszej klasyfikacji.
KLASY SPORTOWE NS1-3: ZAWODNICY Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ NARZĄDU WZROKU
- NS1: narciarze w tej klasie są albo niewidomi, albo mają bardzo małą ostrość i pole widzenia; podczas startu noszą opaski na oczach.
- NS2: ten profil klasy sportowej obejmuje sportowców o wyższej ostrości wzroku, niż zawodnicy startujący w klasie NS1 – od 2,3 do 3,5 LogMAR.
- NS3: najmniejsza niepełnosprawność wzroku – uprawnieni sportowcy mają niską ostrość wzroku (0,9-2,2 LogMAR) lub ograniczone pole widzenia obuocznego o średnicy mniejszej niż (lub równej) 60 stopni (jeśli ostrość jest lepsza niż 0,9 LogMAR).
Dla narciarzy z klasy NS1 obowiązkowy jest przewodnik, a np. narciarze z NS3 mogą (ale nie muszą) wybrać jazdę na nartach z przewodnikiem. Przewodnik porusza się tuż przed zawodnikiem i słownie informuje o szczegółach, takich jak zakręty, pochyłości i spadki.
W każdej z konkurencji do zdobycia są po trzy komplety medali u mężczyzn i po trzy u kobiet. Przy ustalaniu ostatecznej klasyfikacji dla zawodników stojących, siedzących i z niepełnosprawnością wzroku stosuje się odpowiednie przeliczniki.