Przepisy i zasady
Pole gry to prostokąt o wymiarach 6 m szerokości i 10 m długości. Linia środkowa dzieli boisko na dwie połowy o długości 5 m. Linia ataku oddalona jest o 2 m od środkowej, wyznaczając tym samym pole ataku o wymiarach 6 m na 2 m.
Wymiary siatki do gry są również proporcjonalnie pomniejszone. Długość siatki to 7 m, z czego 6 m jest pomiędzy tzw. antenkami. Szerokość siatki wynosi 80 cm, a ponieważ wymiary oczka w siatce są takie same, jak w tradycyjnej siatkówce, toteż jest ich o dwa mniej, czyli osiem. W rozgrywkach męskich siatkę zawiesza się na wysokości 115 cm od podłoża, natomiast w żeńskich górna taśma znajduje się o 10 cm niżej.
Na uwagę zasługuje fakt, że pomniejszone wymiary boiska powodują zwiększenie znaczenia technicznego wyszkolenia zawodników w utrzymaniu ciągłości i skuteczności gry. Przepisy obowiązujące w piłce siatkowej na siedząco niewiele różnią się od stosowanych w najpopularniejszej jej odmianie. Podstawowe różnice to:
- od momentu wprowadzenia piłki do gry aż do zakończenia akcji zawodnik musi być w kontakcie z podłożem jakąkolwiek częścią tułowia (najczęściej są to pośladki),
- pozycję zawodnika w stosunku do linii ataku oraz linii końcowej boiska wyznacza linia pośladków (przykład: nogi zawodnika wykonującego zagrywkę mogą być na boisku – pod warunkiem, że jego pośladki pozostają za końcową linią),
- dozwolone jest blokowanie zagrywki, a ewentualny kontakt piłki z rękami blokujących, w przypadku kontynuacji gry, nie jest liczony jako pierwsze odbicie,
- w piłce siatkowej na siedząco nie wolno dotykać tylko górnej taśmy siatki. Dozwolone jest dotykanie pozostałej jej części w taki sposób, aby nie przeszkadzać w grze drużynie przeciwnej.
Charakterystyczny dla piłki siatkowej na siedząco jest fakt, że ręce wykorzystywane są nie tylko do odbić piłki, ale również do przemieszczania się po boisku. Integracyjny charakter gry – dodany do wszystkich innych walorów tradycyjnej siatkówki – stanowi o wyjątkowości tej dyscypliny.